Hadeel (42) is huiskamervrijwilliger bij Emmaus. Vijftien jaar geleden vluchtte ze Irak uit. Ze vertelt: ‘Soms vinden vluchtelingen het moeilijk dat ze hun talenten niet kunnen gebruiken, maar hier werken we in het huis van God. Dat doet het er niet toe wat voor diploma’s je hebt.’
Hadeel woont in Den Bosch. ‘We hebben in onze kerk een geloofzussenapp, met informatie voor de vrouwen. Daar las ik dat Emmaus vrijwilligers zocht. Ik wist niet wat Emmaus was en ben op internet gaan zoeken. Ik wist niet dat dit soort plekken in Nederland bestaan en vond het mooi. Dus ik heb doorgegeven dat ik vrijwilliger wilde worden.
Iedere dag anders
Hadeel is huiskamervrijwilliger. ‘Ik ben een van de gastvrouwen,’ legt ze uit. ‘Mijn werk is iedere dag anders. Als er veel groepen zijn doe ik de tafeldecoraties en de bloemen. Soms zorg ik voor de vrijwilligers voor de koffie en de lunch. Iedere vrijwilliger krijgt tussen de middag een lekkere warme maaltijd. Dat vind ik echt mooi. Ik doe niet alleen vrijwilligerswerk; ik kom dichter bij God. Je ziet dat de mensen hier echt christen zijn, in hun gedrag, in hun gesprekken. Ik voel me thuis hier. Je krijgt mooie gesprekken over je geloof, over de geschiedenis ervan. Ik heb hier veel gehoord wat ik nog niet wist, bijvoorbeeld over het bestaan van de Alpha Cursus. Ik dacht van tevoren: “dit is werk met een lekkere maaltijd”, maar ik heb hier een ander wereldbeeld gekregen. We bidden als vrijwilligers voor elkaar, dat is ook zo mooi. Soms bid ik ook mee met andere groepen. Dat had ik allemaal niet verwacht.’
Ik voel me thuis hier
Betrokken
Hadeel is vijftien jaar geleden naar Nederland gekomen. Het leven hier is niet altijd gemakkelijk. ‘In Nederland zijn moeiten, in Irak zijn moeiten, maar hier zijn er minder,’ vindt Hadeel. ‘Ik mis vooral mijn sociale leven in Irak. Daar sprak ik met familie, met buren. Hier ken ik niemand. Mijn ouders zijn overleden en mijn broer en zus wonen niet in Nederland. Ik ben hier alleen met mijn man en twee kinderen. Vroeger droomde ik ervan in Nederland de christelijke feesten te vieren. Nu kan het, maar ik had niemand om ze mee te vieren. Daarom is Emmaus ook zo leuk. Met kerst was er een borrel voor alle vrijwilligers. Soms word ik uitgenodigd om taart te eten als iemand jarig is of wat anders te vieren heeft. Er zijn zo veel traktaties! Ik ben weer betrokken bij andere mensen.’
Ik ben weer betrokken bij andere mensen
Warmte
Hadeel heeft een hoog diploma, dat in Nederland niet erkend wordt. Ze kon daardoor geen baan vinden. ‘Dit is beter dan thuis zitten,’ zegt ze. ‘En mijn taal liep thuis achter, maar hier gebruik ik het Nederlands meer en wordt het beter! Soms vinden vluchtelingen het moeilijk dat ze hun talenten niet kunnen gebruiken, maar hier werken we in het huis van God. Dan doet het er niet toe wat voor diploma’s je hebt en waar je vandaan komt. Je voelt je hier thuis. Er is warmte in een donkere periode. Je krijgt hier niet wat je wilt, maar meer. Ik kan hier ook weer mensen inspireren met mijn verhaal. Dat had ik niet verwacht. Ik ervaar God hier, door de liefde van mensen. Mensen willen je helpen, komen bij je zitten. Ik mis mijn neefje en nichtje, maar ik zie in de mensen hier mijn familie. Vroeger kende ik niemand in Nederland, maar hier ben ik belangrijk en heb ik positieve ervaringen. Ze bidden voor me als er iets gebeurt. Ik voel de Heilige Geest hier. We kunnen ons geloof delen. Dit is geen werk, dit is dicht bij God zijn.’
