Christopher is nog maar 17 en een trouwe vrijwilliger bij Emmaus. Als hij leeftijdsgenoten vertelt over dit bijbaantje, krijgt hij soms de vraag of hij gek is. Maar hij gaat ermee door, want, zegt hij: ‘Ik wil een helpende hand zijn in de maatschappij.’
Christopher rolde bij toeval in het vrijwilligerswerk bij Emmaus. ‘Ik ken Doreen, van het beheerdersechtpaar, via familie. Zij vroeg me, een beetje voor de lol. Ze zocht jongere medewerkers. Ik ben één dag gaan meewerken. Officieel als afwasser, maar ik ben hier nu regelmatig ook voor andere dingen. Al snel stond ik niet alleen in de spoelkeuken maar was ik ook aan het bedienen. Nu ben ik hier vaak een heel weekend. Dan heb ik een eigen appartementje op het terrein. Zeker als student is dat leuk. Het is een beetje een voorproefje voor later, want ik woon nu nog bij mijn ouders. Ik zit in de vooropleiding voor de politieacademie. Dat doe ik via de opleiding als handhaver. Ik loop al stage op straat. Daarna wil ik door naar de politie. Dat vond ik vroeger al vet. Ik wil een helpende hand zijn in de maatschappij. En dan niet door boetes uit te delen, maar door in gesprek te gaan over waarom iemand iets illegaals doet. En ook omdat ik het een vet beroep vind, haha. Ook als christen wil ik positief zijn, anders dan anders. Ik weet niet of het echt gaat lukken bij de politie, maar voor nu is dat wel mijn motivatie.’
Ik wil een helpende hand zijn in de maatschappij
God door de mensen
Christopher vindt Emmaus vooral zo leuk vanwege de mensen. ‘De vrijwilligers die hier werken zijn echt topmensen, die er vol voor gaan. Ze willen voor de gasten een verschil maken, het verblijf hier zo mooi mogelijk maken. Soms zijn ze ook wel streng. De mensen die mij hebben ingewerkt hebben me duidelijk gemaakt dat sommige dingen niet kunnen. Je kunt hier een verblijf boeken waarbij je de kosten drukt door zelf af te wassen. Soms proberen gasten ons zo ver te krijgen dat wij dan toch voor hen afwassen. Dan moeten we echt nee zeggen. Maar het is hier zo positief werken. Emmaus is zo leuk. Ik kom hier al vanaf dat ik kind was, met kampen van andere organisaties. Ik ken alle geheimen! En ik zie God door de mensen, door de positiviteit, de gezelligheid. Om acht uur ’s morgens hebben we een mis met de medewerkers. Je begint de dag zo heel goed met elkaar. Ook het samen werk verrichten waar andere mensen blij van worden, vind ik heel mooi. We werken door het geloof heen, in de wetenschap dat er een God is.’
Samen werk verrichten waar andere mensen blij van worden, vind ik heel mooi
Opdracht
Christopher staat dus regelmatig in de spoelkeuken, maar helpt ook in de bediening. ‘Het ligt een beetje aan de dagen en de groepen. Als er 200 mensen te gast zijn moet je snel schakelen, dingen klaarzetten en dan naar de volgende groep toe. Bij andere avonden ben ik de barman. Ik mag zelf nog niet eens drinken! Dan krijg ik leuke gesprekken, zo van: “hé, ik zie dat jij nog heel jong bent; wat doe je hier?” Dat geeft veel kansen, veel positiviteit. Bij kennissen krijg ik wel eens andere reacties. Als ik mijn bijbaantjes noem – ik heb er meerdere – vertel ik soms dat dit een christelijke plek is. Dat biedt nieuwe kansen om over het geloof te vertellen. Soms krijg ik botte reacties als: “WTF” of “oké, laat maar.” Maar de Bijbel zegt dat we uit moeten gaan en het Evangelie moeten verkondigen. Dat is een opdracht. Dus dat doe ik. Het gaat met ups en downs, maar ik groei erin. Ik ben van jongs af aan katholiek. Mijn moeder is op haar twintigste katholiek geworden, heeft mijn vader ontmoet, ze zijn getrouwd en toen kwam ik. Ik ben dankbaar voor die achtergrond. Ik ben behoorlijk actief als gelovige. Zo werk ik mee bij Koemi. Dat is een organisatie die door heel Nederland op basisscholen en in theaters christelijke musicals opvoert. Over twee maanden gaan we weer beginnen. Ik heb er nu al zin in! Ik heb ook de leiding van een vormselgroep. En papa en mama ondersteunen me in alles. Prachtig toch?’
Papa en mama ondersteunen mij in alles. Prachtig toch?
